Dag lieve vrienden en familie, hierbij ons slotverslag.

Nu Annemieke toch te moe is om tot rechtsvervolging over te gaan zijn er vandaag geen rectificaties en starten wij direct met het verslag van het bezoek aan de gevangenis van afgelopen dinsdagmiddag.

We deden dit met Adrie, Annemieke, Marian, Olga, Hilko, Bert en Gerard. De start was ietwat ongelukkig toen Bert in de wachtruimte een Roemeense dame tegenkwam die hem bekend voorkwam. Sociaal bewogen als Bert is vroeg hij belangstellend of ze ‘haar man in de gevangenis kwam bezoeken’. Het bleek echter dat ze ons tezamen met enkele medewerkers van Casa Lumina kwam assisteren bij ons bezoek en dat haar man zelfs nog nooit een parkeerbon had gehad. Zo’n bezoek blijft altijd iets aparts. Wij zitten dan voorin de zaal met naast ons enkele medewerkers van Casa Lumina en hun dominee Cristi. En in de zaal dan zo’n 30 zware jongens. We hadden dus een iets ander uitzicht dan ds. Bijl of ds. Maas normaliter hebben. De Roemenen zingen dan enkele liederen, de dominee houdt een preek waarbij als het te lang duurt hardop door de aanwezigen amen wordt geroepen en wij hebben een drietal liederen gezongen, op gitaar begeleid door Annemieke. Tussendoor heeft Carla nog een indrukwekkend getuigenis afgelegd over hoe het geloof haar in haar leven tot steun en bemoediging is geweest, wat dan door Olga in het Roemeens werd vertaald.

Woensdagochtend hebben wij ieder 2 gezinsbezoeken afgelegd.

Op familiebezoek

Het totaal aan gezinsbezoeken deze week kwam uit op 16, waarbij elk gezin 20 euro ontving plus een koffer met kleding plus een tas met levensmiddelen. Ten opzichte van onze bezoeken van jaren geleden hebben wij de indruk dat de algemene levensstandaard iets is verbeterd, met name op het gebied van de huisvesting. Dit is natuurlijk een positieve ontwikkeling, al blijven er schrijnende gevallen over (zie foto). Wanneer er een kostwinner is weten ze zich meestal wel net te redden, het probleem ontstaat vooral als er werkloosheid of ziekte komt waardoor het inkomen wegvalt en er geen sociaal vangnet is. De meest schrijnende gevallen hebben wij nog extra dankzij uw steun kunnen helpen door bijvoorbeeld een maand huur of de energienota te betalen. Ook hebben wij 2 jonge stellen gesteund zodat zij kunnen trouwen, wat zij, ook uit geloofsoverweging, dolgraag wilden.

Woensdagmiddag zijn wij naar een afgelegen zigeunerdorp geweest, waar men nog leeft in hutten.

Zingen in het zigeunerdorp

Toch zie je ook hier enkele positieve ontwikkelingen, bijvoorbeeld waar wij voorheen nog letterlijk over grasheuvels moesten rijden was er nu een min of meer verhard pad. Hier hebben we ons Bijbelse toneelstuk opgevoerd en opnieuw gezongen en goederen uitgedeeld. Ook hadden wij een nieuwe voetbal meegenomen. Omdat de zigeuners nu niet bepaald bekend staan om hun fijnbesnaarde voetbalspel waren er slechts weinig van onze groep bereid om lijf en ledematen te riskeren. Slechts de onverschrokken Hilko, bijnaam de Hilko de Tank, vond dat hij de eer van Nederland hoog moest houden. Al bleek zijn motoriek wat roestig en is het vermoeden dat op de plek waar hij 30 minuten heeft gestaan wel nooit meer gras zal groeien.

Woensdagavond was de slotmaaltijd met de onvolprezen medewerkers van Casa Lumina.

Donderdag stond in het teken van de terugreis, vertrek uit Oradea om 10.30 uur en na een voorspoedige terugreis kwamen we om 17.00 uur weer bij huize Pals aan. En wat fijn om dan weer onze familie in de armen te mogen sluiten.

Wij willen een ieder hartelijk danken voor de getoonde belangstelling en het meeleven en zonder jullie hadden wij de mensen aldaar nooit zo (financieel) kunnen steunen. Zoals bekend betalen wij als de reizigers zelf voor onze reis en ons verblijf, zodat alle gelden die wij uit collectes en giften ontvingen, zo’n EUR 3.000, aan het goede doel is besteed. Ruwweg 1/3e deel aan gezinshulp en 2/3e deel aan het werk van Casa Lumina. Want waar wij zien dat het levenssituatie van de gezinnen langzaam verbetert, heeft Casa Lumina zelf onze financiële steun nog broodnodig, nu de algehele steun vanuit het zendingswerk onder druk staat.

Wij mogen dus weer dankbaar terugkijken op deze bemoedigingsreis en ook onderling hebben wij het bijzonder fijn gehad.
.
Een hartelijke groet van Adrie&Lente, Annemieke&Carlijn, Bert&Jasmine, Hilko&Nadine, Olga, Carla, Gerard, Jany, Nelleke&Wouter en Marian.

Dag vrienden en familie, hierbij een update van onze reis.

Allereerst 3 rectificaties: Arthur heeft in plaats van zijn schouder zijn sleutelbeen gebroken, dus dat valt reuze mee, Annemieke heeft hem niet alleen gelaten maar er waren nog 2 kinderen bij, en Carlijn houdt niet iedereen tot diep in de nacht wakker maar tot 14.00 uur. Annemieke is advocate en schrijver dezes zit niet op enige aansprakelijkheidsstelling te wachten.

Het is bij ons nu maandag 13.00 uur. Na de kerkdienst op zondag hebben wij een rustige middag gehad en heeft Annemieke pasta gemaakt, en omdat zij advocate is kunnen wij niet anders zeggen dan dat het erg lekker was.
‘s Avonds zijn wij in 4 groepen uiteen gegaan en hebben wij allen dus 4 gezinnen bezocht. De ervaringen liepen uiteen, 1 gezin woonde in een relatief nette flat, maar een ander gezin bijvoorbeeld in een vervallen 1 kamer woning met als meubilair alleen een bed. Wij gingen dan maar op de grond zitten, eerst hurken maar dat houd je ook niet lang vol en toen maar op onze knieen. Dat bleek wel een natuurlijke gebedshouding. Wij eindigen een gezinsbezoek altijd met een gebed en het blijkt dat dat immer zeer op prijs wordt gesteld, de mensen voelen zich bemoedigd als er hardop voor hen wordt gebeden. Bij 1 gezin werd ook gevraagd of wij wilden bidden voor hun huwelijk dat de volgende maand zou plaatsvinden. Dat hebben wij natuurlijk gedaan. Wij hebben nog overwogen om het trouwpak van Ewoud, dat werd gebruikt bij ons toneeltuk van zondag jl., te schenken. Maar omdat de mode in Roemenie wel iets achterloopt maar toch ook weer niet zo’n 40 jaar, hebben wij dat maar niet gedaan. Bovendien volgt er bij het zigeunerdorp later deze week ook nog een optreden.

Vandaag, maandag is de kinderdag en dat is altijd leuk om te doen. Met de jongste kinderen zijn wij zojuist bij een overdekte speeltuin geweest en hebben geluncht bij McDonalds. Allle scholieren hebben een tasje gekregen, met speelgoed, tandpasta, kleurtjes, knuffeltjes en gebreide truien. En omdat de mode hier maar een paar jaar achterloopt waren ze daar erg blij mee (grapje hoor) (over de mode). Vanmiddag gaan wij met de oudere jeugd bowlen.

Het weer is droog maar wel fris, maar naar wij begrepen is het in Nederland niet veel beter. Verder gelukkig geen zieken of bijzonderheden; hopelijk gaat het op het thuisfront ook goed.

Een hartelijke groet uit Oradea van Adrie&Lente, Annemieke&Carlijn, Bert&Jasmine, Hilko&Nadine, Olga, Carla, Gerard, Jany, Nelleke&Wouter en Marian.